घडामोडींचे मोहोळ :
कोणत्याही दिवशी वर्तानपत्र उघडले की अनेक घडामोडींचे वृत्त कळते. रोजच कुठेतरी काहीतरी नोंदवून ठेवावे असे घडत असते. बाहेरही घडते आणि प्रबोधिनीतही घडत असते.
अनेकांनी काम केले म्हणून उपक्रमांची रेलचेल झाली असे वाटते. प्रबोधिनीच्या बाहेर पाहिले तरी असेच घटनांचे मोहोळ उठलेले दिसते. जिथे सतत काहीतरी घडत असते त्याला ‘जगत्‌’ म्हणजेच जग म्हणतात. ‘यत्किच जगत्यां जगत्‌’ – जगात जे काही गतिशील आहे त्या सर्वात ईश्वर आहे असे उपनिषद सांगते. या गतिशीलतेतून चैतन्य प्रकट होत असते. चैतन्याचे रूप द्विविध असते. गतिशीलता आणि जाणीवशक्ती मिळून चैतन्य होते. आपल्या सर्वांच्या संघटित ऊर्जेतून गतिशीलता आणखीदेखील वाढवता येईल. ही सर्व गतिशीलता कशासाठी याची जाणीवही वाढायला हवी. उद्दिष्ट काय आणि त्यासाठी काम करताना दृष्टी कशी हवी याची जाणीव वाढायला हवी.
दृष्टी महत्त्वाची :
प्रबोधिनीच्या दोन माजी विद्यार्थिनींशी बोलायचा योग मध्ये आला. एक इण्टीरिअर डेकोरेशनचे काम करणारी. दुसरी लॅण्डस्केप डिझाईन करणारी. एकीचे काम चार भिंतींच्या आत चालणारे. दुसरीचे काम चार भिंतींच्या बाहेर चालणारे. अंतर्गत सजावट करताना सर्वच वस्तू कृत्रिमरीत्या बनवलेल्या असतात किंवा नैसर्गिक जागा बदलून नवीन जागेवर आणून ठेवलेल्या असतात. परिसररचना करताना दगड-माती आणि जमिनीचे नैसर्गिक चढ-उतार याचाच वापर करण्याचा प्रयत्न असतो. चार भिंतींच्या आत किंवा बाहेर नैसर्गिकता किंवा कृत्रिमता किती ठेवायची हे आवडीप्रमाणे थोडेफार बदलू शकते. कधी घरात छतातून थेट सूर्यप्रकाश येण्यासाठी झरोके, दिवाणखान्यात वाहते पाणी आणि धबधबे अशीही सजावट होऊ शकते, तर कधी चार भतींबाहेर कृत्रिम हिरवळी, कृत्रिम पुळण अशीही परिसररचना होऊ शकते.
दोघीही व्यावसायिक माजी विद्यार्थिनी बोलताना आग्रहपूर्वक सांगत होत्या की, अंतर्बाह्य सुशोभन करताना साहित्य वेगवेगळ्या प्रकारचे वापरले तरी मुख्य गरज सौंदर्यदृष्टीची असते. साहित्य कमी, साधे असले तरी सौंदर्यदृष्टी असेल, तर त्याच्याही साहाय्याने उत्तम सजावट करता येते. दृष्टी तयार होणे हा त्यांच्या व्यवसायाचा कणाच आहे. या दृष्टीच्या साहाय्याने त्या व्यवसाय करत असतात.
उद्दिष्टपूर्तीसाठी उत्तमता हवी :
गेला महिनाभर प्रबोधिनीच्या अंतर्गत व्यवस्थांचे परीक्षण आणि उपक्रमांचे मूल्यांकन विविध स्थानिक समित्यांनी आणि राष्ट्रीय स्तरावरील तज्ञांच्या समितीने केले. या समित्यांच्या भेटीची योजना करत असताना वारंवार प्रश्न निर्माण होत होता की, ‘उत्तमता’ हा आमचा स्थायीभाव आहे की आमच्या कार्याचे उद्दिष्ट आहे? घरांची अंतर्गत सजावट करणाऱ्यांना किंवा परिसरसुशोभन करणारांना जशी सौंदर्यदृष्टी आवश्यक आहे, त्याप्रमाणे कोणतेही काम करणाऱ्यांना उत्तमतेची दृष्टी असणे आवश्यक आहे. उपलब्ध साधने, उपलब्ध वेळ, उपलब्ध सहकारी या सर्वांच्या साहाय्याने कोणतेही काम जास्तीत जास्त उत्तम करणे हा स्थायीभावच व्हायला पाहिजे. ते उद्दिष्ट होऊ शकत नाही. प्रत्येकातील चैतन्य अधिक प्रकट होईल अशी परिस्थिती निर्माण करणे हे आपले उद्दिष्ट आहे.