वैचारिक

बहुत असती जे यशाचे मिरविती माथी तुरे वैभवाची शीग चढता म्हणती ना केव्हा पुरे यश-सुखाची मीठ मोहर मातृमुखी ओवाळुनी मुक्त झाले जीवनी या असति का ऐसे कुणी ।। ध्रु. ।। रेखिल्या परिघात ज्यांची रमुनी गेली मनमती बहुत ऐसे घरकुलाच्या सुखद स्वप्नी रंगती होऊनी निःसंग परि जे श्रमती विजनी काननी हिंदुराष्ट्रा जे समर्पित असति का ऐसे कुणी ।। १ ।। शिंपिती फुलबाग कोणी फुलविती वनवैभवे रम्य उद्याने कुणाची गंध भरले ताटवे बांधवांच्या आर्त हृदयी मेघसे ओसंडुनी शिंपिती जे प्रेम अपुले असति का ऐसे कुणी ।। २ ।। उजळती कोणी पसा अन् उजळती अंगण कुणी उजळती देवालये अन् उजळती नगरे कुणी त्रिभुवनाला उजळणारे प्रखर ते तेजोमणी प्राणदायी जे प्रचोदक असति का ऐसे कुणी ।। ३ ।।

विश्वास हा मनीचा सांगू उभ्या जगाला आम्ही रवी उद्याचे, अंधार भेदण्याला ।। ध्रु. ।। अन्याय, भ्रष्टतेला अमुच्या जगी न थारा जे जे अनाथ त्यांना पंखात ह्या निवारा जाणून मंत्र घेऊ द्रष्ट्या ऋषीवरांचा देवत्व त्यात पाहू जो दीन गांजलेला ।। १ ।। उधळून मेघ टाकू जलहीन गर्जणारे घडवू सशक्त बाहू अविराम कष्टणारे हा कोण? जात कुठली? खोडून छाप सारे स्नेहार्द्र साद घालू साऱ्याच बांधवांना ।। २ ।। उन्मत्त धाक कधि ना ढळवेल निश्चयाला भुलवील ना धनाची राशी समर्पणाला वज्रास भेदणारी उभवू अभिन्न हृदये सामर्थ्य मेळवू या काळास जिंकण्याला ।। ३ ।। ज्ञानासवेच तोलू विज्ञान स्रोत आम्ही नवनिर्मितीस लागू स्मरणात ठेवू आम्ही चारित्र्य शुद्ध भावा फुलवून अंतरंगी सुकुमार चित्तपुष्पे अर्पून मातृभूला ।। ४ ।।

विकसता विकसता विकसावे ।। ध्रु. ।। घडविता घडविता घडवावे मिळविता मिळविता मिळवावे विजयप्राप्त असे तळपावे ।। १ ।। मन विशाल समृद्ध करावे मन प्रफुल्लसदाचि हसावे मन विवेकबळे उमलावे मन त्वरे जनपदी रमवावे ।। २ ।। तपविता तपविता तपवावे तपपुनीत शरीर करावे तपवुनी प्रतिभे उजळावे तपगुणे मन मना मिळवावे ।। ३ ।। झिजविता झिजवता झिजवावे झिजुनी जीवनि महायश घ्यावे तनु झिजो जगती जणु चंदन मन बनो विजयी अतिपावन ।। ४ ।। वितरता वितरता वितरावे जनमनी विपुल ज्ञान करावे जनप्रचोदित असे घडवावे जन सुसंघटनार्थ विणावे ।। ५ ।। भरडिता भरडिता भरडावे रिपुजना भुइसपाट करावे हटविता हटविता हटवावे तुडविता तुडविता तुडवावे ।। ६ ।। समकृती समकृती समकार्य हृदयस्पंदन घडो मन एक विमल हेतु स्फुरो नवनीत विमल राष्ट्र घडो अभिजात ।। ७ ।।

मनामनातून आज गर्जू दे राष्ट्रशक्तीची ललकारी साद घाल तू निजबाहूंना, मुक्त नभी अन् घेई भरारी ।। ध्रु. । गतकाळाचे डिंडिम का हो उगाच पिटता, उरिपोटी या शतकाचे साहस थिजले? स्फूर्तीला का ही ओहोटी ? ‘भाळी मिरवीन वांझ वारसा’ पुरुषार्थाची का ही कसोटी ? संभ्रम का हा? बुद्धिभेद का ? विद्ध मनाला तूच विचारी ।। १ ।। कोटिकरांची उधळण येथे, भूमी सुजला सुफला ही ज्ञान भक्तीच्या संयोगाने, प्रखर बुद्धिने शोभविली संघटनेची चिन्गारीही मनामनातच रुजलेली का ह्याची विस्मृती ? कशास्तव आत्मशक्तीला आव्हेरी ? ।। २ ।। विचार आणिक विवेक चित्ती, जागृत व्हावी विजिगीषा डोळ्यांना परि भुलवित आहे, मोहमयी ही अभिलाषा सत्ता, स्पर्धा, भोग देहिचा, अनिर्बंध ही असे लालसा धुंद मनाला कशी उमजावी आर्त हाक आहे दारी ।। ३ ।। देशच माझा माझी भूमी माझे दैवत येथील व्यक्ती हिच्याचसाठी माझा कण-क्षण, हिच्याकारणी माझी शक्ती हीच स्पंदने जाण हृदयीची, एक मुखी हो अभिव्यक्ती संघटनेच्या विराट हस्ते ध्येयसिद्धीचा याग करी ।। ४ ।।

गिरिकुहरातिल गर्द बनातिल सिंहाच्या छाव्यांनो, तिमिरपुरातिल कृष्णघनातिल तेजस्वी ताऱ्यांनो, प्रलयंकर शक्तीची तुमच्या आज प्रचीती द्या तुमच्या शुभकर सामर्थ्याची आज प्रचीती द्या ।। ध्रु. ।। मूक मनांच्या कारागारी धुमसत जी चिनगारी वीज होउनी कोसळु दया ती उद्धत अंधारी त्या भस्मातुन बहरुन येइल हिरवा स्वर्ग उद्या ।। १ ।। शतकांपूर्वीची जयगीते अजुनि घुमत कानी शतकांपूर्वी अखिल धरेला क्षेम दिले आम्ही ते सळसळते पौरुष फिरुनी नसांत वाहू द्या ।। २ ।। पवित्र मूर्ती प्रिय आईची दुभंग परि झाली अमित संपदा अतुल वैभवे कुटिलांनी लुटली गतकालाचे विषाद गौरव भविष्य घडवू द्या ।। ३ ।। सर्व दिशांनी विकसित होवो व्यक्तिमात्र येथे सर्वार्थांनी रत्नवंत हो क्षेत्रक्षेत्र येथे या भूमीला सृजनांची नभपंखी स्वप्ने द्या ।। ४ ।। समर्पणाची हाक जयांच्या हृदयाला कळली अजिंक्य झाले राष्ट्र तयांचे अभेदय बलशाली सार्थकतेच्या परिसाने त्या जीवन उजळू द्या ।। ५ ।।

आते युग के ध्वजधारी हैं नये क्षितिज के तारे हम ! खाकर कसम रुधिर की अपने रूप देश का बदले हम ।। ध्रु. ।। आदिम कवि ने बड़ी बखानी भूमि यही सुजला सुफला हालत उस की आज देखकर व्यथित चित्त बनता शोला देखें सपने वही सुजलता, वही सुफलता लाने के भागिरथी को प्रसन्न कर लें कष्टकुसुम अर्पित कर के स्फूर्तिदीप फिर घर घर में मन मन में आज जलायें हम ।। १ ।। यंत्र देव के पूजक हैं हम, पूजक वेदऋचाओं के शास्त्री शास्त्रों के होकर भी मुग्ध रसीले काव्यों के खड़ा हिमालय देव हमारा, देव समिन्दर गहन महा बिम्ब भव्यता का जिस जिस में उपास्य मिलता हमें वहाँ उन सब की पूजाओं में से बनें शक्ति के साधक हम ।। २॥ नयनों में है मूर्ति समायी प्यारी भारत माता की शुद्ध मनोमंदिर में अपने करें स्थापना बस् उस की स्वयंप्रकाशित जुगनू हैं हम दुष्ट ग्रहों के प्रतिद्वन्द्वी स्वप्नपूर्ति कर ही लेंगे हम मौत उठावे फिर आँधी त्यागपत्र लिख दिया आयु का, उस प्रण को ना भूलें हम ।।३॥

खुली नजर से देखो, मित्रों, खोलो मन के द्वार ! जो है जैसा वैसा क्यूँ है, इस पर करो विचार ! आस पास की दुनिया किन नियमों पर चलती है? किस के कहने पर ये पृथ्वी घूमती रहती है? रहस्यमय, अद्भुत, भयकारी जो लगता है आज हर डर टूटे, विभ्रम छूटे; खुले जब उस का राज़ सोच-बूझ से सब प्रश्नों के उत्तर हो साकार जो है जैसा वैसा क्यूँ है, इस पर करो विचार ! ।। १ ।। बहता पानी कैसे उड़कर बादल बन जाए? छोटे बीजों में से कैसे फसले लहराए? चारा खा कर गोबर बनता, गोबर का फिर खाद जब मिट्टी में खाद मिले तो बढे फसल का स्वाद ऐसे ही जीवन का पहिया घूमे चक्राकार जो है जैसा वैसा क्यूँ है, इस पर करो विचार ! ।। २ ।। सूक्ष्मजीव हो या सागर की महाकाय सी व्हेल परमाणू हो, ब्लैक होल हो, या किरणों का खेल जिज्ञासा की डोर बाँध कर जब हम कूद पड़े, प्रज्ञा के ये पंख खोल के सच की ओर बढे इस दृष्टि से देखोगे तो लगे अलग संसार जो है जैसा वैसा क्यूँ है, इस पर करो विचार ! ।। ३॥

उन्नत आत्मा, प्रसन्न मानस, शरीरही बलवान् श्रवणवचन दृष्टीसह हसरी शतवर्षे जयगान, हसरी शतवर्षे जयगान ।। ध्रु. ।। समग्र रूचकर चौरस देशी हितकर नित्याहार स्वयंश्रमाने देह चपळ अन् बळकट जे करणार कुपथ्य चंगळ व्यसनांनी नच बाधित पंचप्राण ।। १ ।। मैत्री करुणा मोद उपेक्षा शम दम मृदु उद्‌गार सुखमय सहजीवन जनगणही जिवापार जपणार प्रांजळ निर्भय निर्णायक मन संतत नवनिर्माण ।। २ ।। हसत, गात, नवकल्प रचित जे सकलांसह जगणार विश्वाच्या कर्त्याधर्त्याशी तन्मय जे होणार नव्या पिढीचे नित्य जयिष्णू सर्वलोकसन्मान ।। ३ ।।

नजरेपुढती वाटा खडतर हाताशी केवळ निर्धार स्वप्न उद्याच्या उजळ दिसांचे जिद्दीने करुया साकार ।। ध्रु. ।। अजुनी अंधाराच्या डोही खोल बुडाले दिवे किती गाळामध्ये कितीक रुतली चाके त्यांची नाहि मिती परिस्थितीचे शाप असे हे कधी न रोखू मज शकणार ।। १ ।। पिढ्यापिढ्यांचा नसे वारसा, नसती नमुने वा आधार मनी भूक मोठ्याच यशाची मनात केवळ हाच विचार मोह भोवती कितीही असु दे नेइन माझी नैय्या पार ।। २ ।। माझ्याशिच स्पर्धा ही माझी, समाधान आनंद मनी कुणी दिलेल्या आधाराची जाणिव हृदयी क्षणोक्षणी उभी पाठिशी मूक माऊली जिने उपसले कष्ट अपार ।। ३ ।। परिस्थितीच्या अन्यायाचा पूर्ण उमलणे हा प्रतिकार कशास डंका, कृतीच बोले, मी माझ्यासम घडविन चार कृतज्ञतेचे फळ आकस्मिक नशीब माझे फळफळणार ।। ४ ।।

स्थितीचे जणु जाहले दास सारे, श्रमाला कमी लेखती सर्वथा मनीषा नसे नाही स्पर्धाप्रवृत्ती, जगा जिंकण्याची न ईर्ष्या प्रथा शरीरास आवेश कैसा चढेना सुवर्णक्षणांची घडो साधना ।। ध्रु. ।। इथे याच मातीत योद्धे नि योगी, इथे मल्लविद्या, धनुर्वेद अस्त्र, घडो तेथ क्रीडाप्रयोगी समर्थ जिथे भीम झाले जिथे वायुपुत्र पदी वेग बाहूत सामर्थ्य देना ।। १ ।। जगाची भरारी पुढे झेप घेण्या मनी संघवृत्ती खिलाडूपणा सदा विक्रमांची क्षुधा वाढणारी मिळो सर्व सन्मान वा वंचना महत्कार्य सिद्धी तपस्येविना ना ।। २ ।। मनी मुक्त होऊ जनी सर्व मित्र गुणी नेटके सर्वदा ध्यासबद्ध जणु गोकुळी श्रीहरी संघसाथी लढाऊ सदा हासरे नित्यसिद्ध बलानेच हो धर्म संस्थापना ।। ३ ।।