वैचारिक

निर्भयता बळ आस्था यांचे एकी हे दैवत समजावेजे जे वंचित त्यांच्यासाठी संघटना हे सूत्र बनावे॥ध्रु.॥ भरभरून मी धन मिळवावे, जग जिंकोनी घर सजवावेअपयश चिंता अपमानांचे दिवस दरिद्री दूर सरावेआप्तेष्टांच्या विधिलिखिताचे काळे वास्तव पूर्ण पुसावेउघड्या डोळ्यांनी हे दुर्लभ स्वप्न साजिरे कसे बघावे॥१॥ भवतालीची पिसाट दुनिया अफाट गतीने धावत आहेविश्वाच्या अंताला वेढुनी गणिती प्रज्ञा वाढत आहेउद्योगांची चौखुर […]

सहा समस्या, एकच उत्तर संघटनेविण सारे दुस्तरतेजस्वी गतिशील संघटन सर्वदूर फलदायी सत्वर॥ध्रु.॥ उद्यम व्हावे यंत्रज्ञानें शास्त्रशोध फलदायी व्हावेभरभरून उत्पादन व्हावे त्यासाठी जन जुळुनी यावेसंघटनेविण होणे नाही समजुन घेऊ चला खरोखर॥१॥ फुलाफळांचे रानवनांचे तगड्या हसऱ्या गावकऱ्यांचेधनधान्याचे दुधामधाचे गाव सजावे पुनश्च साचेसजीव त्यांचे लोकसंघटन सर्वाआधी हवे तेच तर॥२॥ बंधुभाव अन्‌‍ समानतेचे असु दे नाते नवे समंजससमरसता अन्‌‍

खळखळ धावत फेसाळत हा सागर उसळत येतोमर्यादांना उल्लंघुनि नव आव्हाना घेतो॥ध्रु.॥ धवलगिरीच्या उंच उंच शिखरांचा बांध न ज्यालाप्रलयंकर मरुताची आहे साद जवाना तुजला॥१॥ विक्रमगाथा इतिहासाच्या पानोपानि जयांचीत्या रणवीरा नमन करोनी धाव पुढे घ्यायची॥२॥ आकर्षण गुरुतम धरतीचे सहज लीलया भेदीविज्ञानाची गरुड भरारी तिच्यावरी तव कडी॥ ३॥ मर्यादांनी मर्यादुन? छे !! त्यांना उल्लंघुनीपुढे पुढे चालणे असू दे

आव्हान हे ज्योतिंना कि यामातृभूमिपूजनास या, या प्रकाशसाधनेस या॥ध्रु.॥ भूमि ही महान धर्मधारिणीतत्त्वरत्नवैजयंतिशोभिनीअभयदायिनी अनयवारिणीरुद्र ही सौम्य ही स्नेहदासगुण मूर्त आदिशक्ति मोहिनीचिरयशस्विनी ही प्राणवाहिनीविजयिनीस वंदिण्यास या॥१॥ दैन्य दुरित स्वार्थ नामशेष होधर्मतेज मातृमुकुट शोभवोअचल भक्ति हो अमित स्फूर्ति होधवल कीर्ति हो सर्वदा सर्वदाअंतरात पेटवू विजीगिषाजीवनास एकमेव ही दिशास्वप्नपूर्ति पाहण्यास या॥२॥ पूर्व दिव्य आज फिरूनि आठवूरम्य भाविकाल चित्र

आम्ही उसळत्या लाटा चैतन्य सागरीच्या॥ध्रु.॥ आम्ही सोत्कंठ भूमिच्या अंकुरल्या आकांक्षाआम्ही पोलादी पंखांनी झेपावतो दशदिशाआम्ही अमृतकलश अर्पितो पदी आईच्या॥१॥ आहे ज्वालांशी फुलांशी प्रखर कोमल नातेआहे तेजस्वी संयत अमुच्या खड्गाचे पातेदिसो दुरित कोठेही कोसळू मस्तकी त्याच्या॥२॥ आम्ही प्रसन्न पुष्पाच्या उमलत्या पाकळ्याआम्ही आदित्य तेजाच्या धाकुल्या किरणकळ्यादेवभूमिच्या पूजेत उजळू ज्योती प्राणांच्या॥३॥

ही गगनविहारी रानफुले, ही गावकुसातिल शूर मुले हे रानवनाच्या मातीमधले उत्सुक नव हुंकार ओलांडुन जाणार, शीव ही ओलांडुन जाणार ! ।। ध्रु. ।। शतशतकांच्या चाकोऱ्यांनी, घट्ट बांधली नशिबे ज्यांची आज पाहुनी दुनिया, त्यांना स्वप्ने पडती भव्य उद्याची पिढ्यापिढ्यांची दरिद्रताही जखडु न त्या शकणार ओलांडुन जाणार, शीव ही ओलांडुन जाणार ! ।। १ । पाठीशी नच

सांगा हो, सांगा ही नवलाई, ही स्फूर्ती येथे कसली? ऐका हो, ऐका हो शिवभूमि आजला नवेच लेणे ल्याली ! ।। ध्रु. ।। हा चकित थबकला गुंजवणीचा ओघ हो काय वर्तले ? पुसती विस्मित मेघ वरुषा शतकांचे मौन सोडुनी अपुले ही पर्वतराजी हळूच हसुनी वदली शिवभूमि आजला नवेच लेणे ल्याली ! ।।१ ।। स्मरला सर्वांना तो

मी माझ्या पायावरती ही उभी नव्याने बाई मी परावलंबी नाही, मी परावलंबी नाही ।। ध्रु. ।। या जिण्यास बाईच्या गं हे दळीत होते जोते माझ्याच घराच्या आत मी बंदिवान का होते?मी मुक्या गुराच्यावाणी या घरात जखडुन होते मी कधीच नव्हते बाई ओलांडुन गेले जोते पण कुणा ठावकी कैशी मी बदलुन गेले बाई ।। १ ।।

धडधाकट घरधनी हवा न् बाळ गुटगटीत गोजिरवाणं आई सोन्याची पुतळी जशी ही काया देवाघरचं लेणं ।। ध्रु. ।। ही मोकळी रानची हवा, झऱ्याचं झुळझुळ निर्मळ पाणी माझ्या घामाची भाकर अर्धी, त्यावर मीठ मिरचीचं खाणं ।। १ ।। गाव ठिपक्याची रांगोळी जशी, राऊळ गाजतंय रात्रंदिन तालमीत तांबडी तरणी पोरं, न् साळंमधी बाळाचं चाललंय ल्हेनं ।।२।। रानावनात

माझ्या बाई म्हायेराला, मायंदाळ मायाळू लोकं गाव सुधारलं अन् समद्यांचं जाग्यावर डोकं ।। ध्रु. ।। बायामान्सांना कामाचा भार, हिंडतोय बाप्या दारोदार पोरांचा भारा न लेंढार फार, खान्या पिन्याची मारामार हे नाय माहेरी घरी न् बाहेरी, समद्याचं वागनं चोख ।। १ ।। निर्माळ गोठा निर्माल चूल, हसतंय खेळतंय निर्मळ मूल गोठ्यात गाईन् दूधाचा पूर, बाई न्